Katrina damağını müthiş bir biçimde yakan kuruluğu yutkunarak gidermeye çalıştı gözlerindeki yaşlar tüm yastığını ıslatmış yanaklarına sıcak bir nem veriyordu gözleri yaş değil kan döküyordu sanki her an içi biraz daha yanıyordu…yediremiyordu bunu kendine….
İçinde yumrular oluşmuştu sesini çıkaramıyordu boyun eğmişti… içi öyle acıyordu ki!
“Katrina hadi yemeğe gel kendini topla”diye bağırdı annesi içinden …ama o gitmeyecekti asla gidemezdi o adamın yüzünü tekrar göremezdi miğdesi bulanıyor yüreği parçalanıyordu… gözleri gittikçe şişiyordu ağlamaktan sessiz haykırışlarıyla feryat ediyordu geceye…başını yastğıa gömüp fısıltılı çığlıklar atıyordu…içi yanıyordu…
Katrina gitmeyince hizmetçi geldi odasına şevkatli gözlerle bakıp
“kuzum senin neyin”var dedi gözleri ağlamaktan hortlak gibi olmuş bedeni acizlikten güçsüzlükten ,isyan ediyior olan berbat kıza bakarken….
Katrina konuşmaya çalıştı ağzını açtı ama ses çıkmıyordu dilini yutmuş gibiydi…bir şey söylemek istiyordu ama sesi çıkmıyordu işte…yutkundu gözlerini sildi kıyafetlerini ve üstünü düzeltip doğruldu…son acılı yutkunmadan sonra tekrar denede tekrar ve tekrar ama olmuyordu işte ne yapsa olmuyordu….bir barda su içti ve tekrar denedi tüm gücünü verdi son bir kez daha…ve oldu konuşmasa bile artık konuşabileceğinden emindi…
“bir şey yok mary”dedi tiz sesiyle ne kadar ümit etsede sesi çatal çatal çıkmıştı….
“eminmisin hemen anneni çağırıyorum”
“dur ! ben zaten yemeğe gideceğim…yüzümü yıkayayım…sen git ben geliyorum sakın kimseye bir şey söyleme!”dedi sesinde tehtit vardı kadın bu mesajı anlamıştı söylemeyecekti hiçbir şey zaten tatil günü gelmişti bu gün akşam otobüse binecekti kadın memleketine gidecekti karinanın bunu engelleyebileceğini biliyordu o yüzden susacaktı…zaten şimdi çıkacaktı evden…
Katrina elini suya götürdü buz gibi su yanan tenine iyi gelmişti kolarını ıslattı yüzünü omuzlarını ve duşa girmeye karar verdi…bedeni böyle temizlenemezdi zaten ama biraz rahatalayabilirdi suyu açtı buz gibi su hi ürpertmedi kızı öyle iyi geldiki sanki ateşler içinde olan beden soğuğa çıkmış rahatlamıştı…her yerine değirdi soğuk suyu …bedenindeki her hücre iliklerine kadar soğuğu hissetti ama isyan etmedi bu çok iyiydi…
Her ne kadar çıkmak istemesede artık çıkmalıydı ve yemeğe gitmeliyidi bozulmaz kurallar 2:
Herkez aynı anda yemek yiyecek! Kahretsin…
Üstünü değiştirip merdivenlerden indi kardeşi annesi ve babası oturuyordu tekrar gözlerinden yaşlar akmaya başladı babasının bu yaptığı öyle acıtıyordu ki canını kahramanı gitmişti birtek güvendiği erkek ona tecavüz etmişti öyle hırpalamıştı ki kızcağızı ….ağlamayı bırakmak çok zordu içindeki yumruyu içine atmak daha bir zordu….
Pekala pekala bunları unutmaya çalıştı yüreğini söken şeyi utmak imkansızdı ama zaten bu gece gidecekti evden kaçacaktı!
Bu lanetle yaşıyamazdı zaten bu utançla kederle…gözlerini temizledi kehribara yakın gözleri ovuşurdu kahve saçlarını arkaya atıp inmeye başladı dişlerini sıkıyordu her an ağlamamk için….bu öyle zordu ki haykıra haykıra ağlamak istiyordu ama olmazdı ki kendini tuttu sıktı sıktı biraz daha sonunda bitecekti bu acı gece evden gittiğinde bu laneti’ de yanında götürecekti evet ama daima onunla yaşayacak değildi…
Merdivenlerden inmişti masaya otururken kimsenin yüzüne bakmadı…
“neden geç kaldın kızım”dedi babası ,katrina bu içten içe aylalı sese çok kızdı…gözünden akacak olan damlayı tuttu biraz daha sabır biraz daha
“duş aldım”dedi sesi istemesede sert çıkmıştı istememesinin sebebi annesinin ve kardeşinin bu iğrenç şeyi öğrenmesini istememsiydi zaten en fazla 1 hafta sonra ismi bile unutulurdu evde…
Yemeğini önüne aldı ve gözlerini indirdi…yemeğe bakıyordu sadece ama yemiyordu öylece duruyordu orda taki annesi”neyin var neden yemeğini yemiyorsun?”dedi bir lady edasıyla …
Hiç cevap vermedi sesinin tiz ve çatal çıkmasından korkuyordu…miğdesi bulana bulana yemeğini yedi odasına çıkacaktı k üey iğrenç baba durdurdu…
“kızım neyin var bize söyliyebilrsin biliyorsun değimi”dedi gözlerinde tehtit alay ve kötülük nam salmıştı…. Katrina’nın içi yine burkuldu ağlamak istiyordu depresyona sürüklüyordu bu adam onu nasıl bu kadar kötü olabilirdi….
“hiç”dedi sesi emin çıktığı için şükretti….odasına çıkıp hızlıca dolabını açtı hemen kıyafetlerini koydu çok fazla şey almıyacaktı zaten yanına kalın elbiseler koyup bavulu kapattı aceleyle sonra yatağını toplamaya gitti her şey eskisi gibi olacaktı düzen ve disiplin yatak toplama işi bittiğinde çekmecesinin üstünde duran fotoğrafa baktı tüm aile oradaydı ama gerçek aile gereçek babası gözünden yaşlar aktı kızın hüzün daha çok çekiyordu nu içine…2 yıl önce çekilmişti fotoğraf katrina kendi gözlerinde huzuru gördü bir an baba özlemi geldi aklına öyle bir hiçlikti ki ….fotoğrafın babasına gelen kısmını eline alıp öptü gözlerindeki yaşlar çerçevenin camına gidiyordu..öptü öptü ve öptü…resmi bavula koymak için kapının arkasına gidiyordu bavul oradaydı…tam yürümeye başladığında Charlie içeri girdi üvey baba ona alayla bakıyordu…
“aaaaa hadi ama neden ağlıyorsun hoşuna gitmedimi yani…”dedi ve güldü
“senden nefret ediyorum”dedi sesinde nefret hüzün intikam ateşi vardı..
“duygularımız karşılıklı değil çünkü ben yaşlı bunak annene koca olmaktansa seni tercih ediyorum”dedi ve sırıttı evet annesinden gençti pislik
“eğer hemen odamdan çıkmasan avazım çıktığı kadar bağırırım”dedi sesinde iğneleyici bir ton vardı
“bu gün yaptığın gibimi”dedi adam alayla korkmadığı belliydi ama gitmeyi seçti yarında devam edebilirdi bu işkenceye diye düşündü…ama katrina burada olursa tabi….
Kız öfkeyle bakmaya devam ediyordu “peki peki gidiyorum “dedi adam resmen dalga geçiyordu…
“heee şunu söyleyeyim”dedi ve kıza yaklaşmaya başladı katrina geri geri gidiyordu ama adam hemen yanında bitiverdi
“eğer bundan birinin haberi olursa sadece tek kişiye bahsedersen seni öldürmekle kalmam”dedi b sefer ciddi olduğu beliydi…tehtitkar bir bakış atıp odadan çıktı
Kız hiçbirşey düşünemiyor konuşamıyordu bavuluna resmi koydu ve elini yüzünü yıkamaya gitti tekrar geldiğinde saatine baktı gece 10 du on dk sonra ailesi yatacaktı evin kuralları 4. 10.10 da herkez yatakta olacak…buna uyardı katrina ama bugün uymıyacaktı artık hiç uymayacaktı….yatağına gitti su içti ve camdan bakmaya başladı gece yabancı bir dost gibi göründü ona korumacı bir o kadar da tehlikeli ve gizemli…gözleri gecenin boşluğunda süzülüyordu karanlık gölgeler vardı sanki ama katrina saçmaladığını fark etti….
Saatine baktığında çoktan sat gemişti bile küçük bavulunu kapısını arkasından alırken oraya koyduğuna şükreti yoksa iğrenç üvey baba görürdü…
Bavulu sırtına astı ve merdivenlerden inmeye başladı sesizice dış kapıya kolunu götürdü ve o anda 1ne yapıorsun”sesi geldi ilk önce kim olduğunu anlıyamadı ama sonrdan erkek kardeşi olduğunu fark eti küçük bir oh çekti…
“ne yapıyorsun dedim”
“ben ben …hiç bir şey”dedi paniğe kapılmamaya çalışarak
“yalan söyleme bu saate nereye gidiyorsun?”desi sesinde ısrar ve şart vardı katrina geçiştirmeyeceğini anladı…aslında kardeşiyle veda etmek güzel olurdu…
“bak lukas ben bu gün evden gidiyorum ve birdahada dönmiyeceğim…sebebini sana anlatamam ama seni çok sevdiğimi bil kardeşim”dedi ve sarıldı lukas ablasının kollarında duygulandı ablasıda ısrarcıydı nereye gittiğini niye gittiğini söylemeyecekti”abla lütfen gitme”diyebildi….”zorundayım kardeşim bu lanetle yaşıyamam artık kendine iyi bak seni çok seviyorum”diyip kıvırcık saçlarından öptü kokusunu içine çekti ve kapıdan çıktı artık yalnızdı…kimse yoktu yanında…
1 kilometre ilerideki parka gitmeye karar verdi orda oturup düşünebilirdi hem orası baya baya orman gibiydi kendini güvende hissederdi…
Parka geldiğinde kimseyi göremeyince şaşırdı böyle güzel bir park nasıl tenha olurdu ki herneyse banka oturdu bavulunu yanına koydu hırkasının fermuarını çekti ve gözlerini geceye dikti…düşünmeye başladı…ama vazgeçti her şey daha berbat olacaktı daha çok üzülecekti bunun tek yolu unutmaktı …ve şu anda bildiği tek şey ondan intikam alacağıydı…
erkeğin“selam”demesiyle katrina yerinden zıpladı…kalbi pır pır attı kan yüzüne yüzüne pompalandı….
“hey seni korkutmak istememiştim”dedi ve yaramaz bir çocuk gibi güldü ekek…
Katrina şokunu atlatınca “sen kimsin nasıl geldin buraya ne istiyorsun”dedi
“ben sadece dolaşıyordum gece dolaşmayı severim…senin gibi” “yani sende burada olduğuna göre seviyorsundur “dedi ve güldü…
“aslında pek sayılmaz “derken katrina hala ayaktaydı çocuk ise bankta oturuyordu….
Bunun saçma olduğunu düşünerek oturdu kız yanına
“söylesene burada ne arıyorsun”dedi çocuk merak etmişe benziyordu
“hiç sadece ben ben hayatımı değiştirdim diyelim”
“ve bu hiç” oluyor öylemi hayat değiştirmek”dedi ve çarpık bir gülümsemeyle güldü çocuk
”bak herkimsen bunu senle konuşmak istemiyorum”dedi ciddiyetle ama seisndeki hüzünü salkıyamadı…
“pekala yani gerçekten hayatını değiştirmek istiyorsun yepyeni bir hayat yeniden doğmuş gibi”dedi çocuk merakala…kızın sesindeki hüznü hemen fark etmişti..kızdan etkilenmiştide ...
“evet tam olarak istediğim bu ama imkansız o yüzden bende elmden gedldiğince hayatımı değiştireceğim….”
Yani gerçekten istiyorsun , bunu istediğine göre bir şey seni çok üzmüş olmalı…”
Evet öyle ve ben gidiyorum”dedi çocuktan etkilenmişti ama şimdi bunun sırası değildi…
Ayağa kalkup yürümeye başladı 50 m yürüdükten sonra durduğu yerde çakıldı yandan bir hışırtı geldi e tekrar gittikçe yaklaşıyordu…
“kim var orda”dedi ürperiyordu…
“kim var orda “diye bağırdı ve o anda boğazında bir acı hissetti…anı yanmaya başladı…boğazından akan kanları hissedebiliyordu…hiç bir şey yapamıyor karşı koyamıyordu çünkü bu ne kadar acı versede haz da veriyordu ona …
Ay ışığında kanı bir asalet gösteriyordu…gittikçe gözleri kapanmaya başladı gittikçe köreriyordu..bilincini kaybedip bayıldı….
Kalktığında bir yatakta yatıyordu etrafında 4 erke 1 kız vardı ona bakıyorlardı arkadan bir erkek gelmeye başladı …katrina ilk onu tanıyamadı ama sonradan dün akşamki çocuk olduğunu fark etti…sonra saldırıyı haz’ı her şeyi hatırlamaya başladı…
Boynunda küçük bir izden başka hiç bir şey yoktu…kalktı önündeki masayı hafifçe isttirdi ama masa birden uçtu bu nasıl olabilirdi nasıl güçlenmişti bu kadar? Bu sorunlardan önce içini parçalayan duyguların katlanılmıştı vardı hepsi ikiye katlanmıştı…
İçindeki duygular kabarmıştı …en büyük ise öfkeydi…öyle öfkeliydi ki gözleri kalktığı gibi pembemsi değil kıpkırmızıydı…
Sonra bu öfkeninde nerden geldiğini hatırladı başını aynadan kaldırıp arkasıanı döndü
“sana her şeyi anlatacağım”dedi dünkü çocuk….ama onu dinlemedi kapıya yöneldi içindeki müthiş öfke bastırılacak gibi değildi…
“nereye gidiyorsun”dedi çocuk merak ve panikle…karina artık güçlüydü her şeyi yapabilirdi hiç bir şey bilmesede güçlü olduğunu biliyordu artık…ve bunu kullanacaktı…
“alınacak bir intikamım var!”
Anasayfa 
Kapı 
Konu: intikam... 
Çarş. Tem. 07, 2010 1:01 pm
